18. படித்தால் மட்டும் போதுமா

கடல் நிறைய நீர் இருக்கிறது. அந்த நீரை மேகங்களுக்குத் தருகிறது கடல். அப்படிக் கடலிலிருந்து பெற்ற நீரை மழையாகப் பொழிந்து விடுகிறது மேகம். பூமியிலிருந்து வானத்திற்குப் போன நீர் மீண்டும் பூமிக்கே வந்து விடுகிறது. அந்த நீரும் ஆறாகி மீண்டும் கடலிலேயே கலக்கிறது. பிறகு ஏன் கடல் நீரை மேகத்திற்குத் தரவேண்டும்? பிறகு அதையே பெறவேண்டும்? அப்படிக் கொடுத்துப் பெறும் வழியில் மண்ணுயிர்கள் எல்லாம் பயன்பெறுகிறது அல்லவா. அதனால்தான். கடலின் கருணை.

அதுபோலத்தான் அடியவர்களுக்குச் சிறந்த கல்வி ஞானம் வாய்க்கிறது. அவர்கள் இறைவன் மீதும் அவனது நற்பண்புகளைப் பற்றியும் பாடல்கள் புனைகிறார்கள். இப்படி அவர்களுக்கு அறிவும் கல்வியும் தருவது யார்? எல்லாம் முருகன் கொடுத்தது. அப்படிக் கொடுத்து, பிறகு அவர்களிடமிருந்தே திரும்பப் பெற்றுக் கொள்கிறான். "யாம் ஓதிய கல்வியும் என் அறிவும் தாமே பெற வேலவர் தந்ததினால்!"

யாமோதிய கல்வியும் எம் அறிவும்
தாமே பெற வேலவர் தந்ததினால்
பூமேல் மயல் போய் அறமெய்ப் புணர்வீர்
நாமேல் நடவீர் நடவீர் இனியே

ஏன் அப்படிச் செய்ய வேண்டும்? இரண்டு காரணங்கள் உண்டு. பெற்றவர்களுக்கு பிள்ளைகளின் கிள்ளை மொழியைக் கேட்பதில் பிரியம். ஆகையால் பாடம் சொல்லிக் கொடுக்கிறார்கள். சொல்லிக் கொடுத்ததை திரும்பக் கேட்பதில் அவ்வளவு ஆனந்தம். "குழலினிது யாழினிது என்பர் தம்மக்கள் மழலை சொல் கேளாதவர்" என்கிறார் வள்ளுவர். உலக உயிர்களுக்கெல்லாம் தாயல்லவா முருகப் பெருமான்!

இரண்டாவது காரணம் பொதுநலம். ஆம். அப்படி அடியவர்கள் இறைவனைப் பற்றிப் பாடுகையில் மக்களுக்கு நல்ல கருத்துகள் பல கூறுவர். அது படிப்பவர்களுக்கும் கேட்பவர்களுக்கும் பயனளிக்கும். அதனால்தான் இந்தக் கொடுத்துப் பெறும் விளையாட்டு. எல்லோருக்கும் கொடுக்கப் படுவதில்லை. நல்லதைச் சொல்வார் என்று உள்ளவருக்கே கொடுக்கப் படுகிறது. மற்றவர்களுக்குக் கொடுத்தாலும் அவர்களது படைப்பு தீதானால் நாளடைவில் தடுக்கப் படுகிறது. எத்தனை பேர் எழுதினார்கள். இன்னும் எழுதுகிறார்கள். எல்லாம் நிலைக்கிறதா?

ஓதிய கல்வியும் அறிவும் என்கிறார். படித்தால் அறிவு வராது. உணர்ந்து ஓதினால்தான் அறிவு வரும். அப்படி நல்ல அறிவை முருகன் கொடுத்த பின்னும் மண்ணுலக மையல் நீங்காமல் இருந்தால் எப்படி? மையல் என்பது தையல்களுக்கு பையல்கள் மீதும் பையல்களுக்குத் தையல்கள் மீதும் வருவதில்லை. எதன் மீதும் வரலாம். ஒன்றின் மீது மையல் வந்து விட்டால் அது வளர்ந்து வெறியாகும். அது நன்றன்று. அப்படிப்பட்ட மையலை மறந்து அறவழியில் நடக்க வேண்டும். நன்றாகக் கவனியுங்கள் அருணகிரியின் வாக்கை. இல்லறவாசிகள் துறவறம் கொள்ள வேண்டும் என்று கூறவில்லை. வீணான ஆசைகளை நீக்கி அறவழியில் நடக்கும்படிச் சொல்கிறார்.

அது போதுமா? நல்வழியில் நடப்பது நன்று. அத்தோடு செய்ய வேண்டியது இன்னொன்று. ஆம். வேலவரின் புகழினைப் பாடுதல். "சொல்லுக சொல்லைப் பிரிதோற் சொல் அச்சொல்லை வெல்லுமிடத்து" என்கிறார் வள்ளுவர். நான் ஒன்றைச் சொன்னால் அதைத் தோற்கடிக்கும் விதத்தில் யாரும் எதையும் கூறாதிருக்கும்படி சொல்லவேண்டும். ஆகையால் வேலவரின் புகழினைப் பாடி மகிழ வேண்டும். ஆகவேதான் முருகனை அழைத்து "நாமேல் நடவீர் நடவீர்" என்று வேண்டுகிறார். முருகனைத் தவிர வேறெதைப் பற்றியும் பாடவில்லை அருணகிரி.

பக்தியுடன்,
கோ.இராகவன்