32. மூன்று சகோதரர்களின் கதை

ஒரு ஊரில் அண்ணன் தம்பிகள் மூவர் இருந்தனர். நல்ல குடும்பம். மூத்தவன் திருமணம் செய்து கொண்டான். வாய்த்தவள் நல்ல மனையாள். இல்லறம் நல்லறமாக இருந்தது. இறைவன் அருளால் மழலைச் செல்வங்கள் பெருகின. அண்ணன் வாழும் வாழ்வை நினைத்து அடுத்தவனும் திருமணம் செய்து கொண்டான். அந்தோ பரிதாபம்! அவனுக்கு பெண்ணெனும் உருவில் வாய்த்தவள் அன்பே துளிர்க்காத உலக்கைக் கட்டை போன்றவள். மனைவியை திருத்த வழி தெரியாமல் அவளோடு சண்டையிட்டு அவனும் அமைதியிழந்தான். நிம்மதி போனது. பிள்ளைகளும் ஆன பின் பிரச்சனைகள் பெரிதாயின. இளைய அண்ணன் படும் வேதனையைப் பார்த்து கடைசித் தம்பி இல்லறத்தையே வெறுத்து துறவறம் பூண்டான்.

இவர்கள் மூவரில் மூத்தவனும் கடைக்குட்டியும் நிம்மதியாக இருந்தார்கள். வாழ்க்கை இனிதாகச் சென்றது. நினைத்தது நினைத்தபடி நடந்தது. அவரவர்கள் வழியில் சிறப்பாக வாழ்ந்தார்கள். ஆனால் இரண்டாமவன் நொந்து நூலாகித் துவண்டு வாழ்க்கையையே வெறுத்து விட்டான். இதிலிருந்து தெரிவதென்னவென்றால் எல்லாம் விரும்பிய வகையில் நடந்தால் வாழ்க்கை இன்பமயமானது. ஏறுக்கு மாறாயின் எல்லாம் பாழ். அப்படி வாழ்க்கை பாழாவது நமது கையிலும் இருக்கிறது. நம்மைச் சேர்ந்தவர்கள் கையிலும் இருக்கிறது. இதைத்தான் பர்த்தாவிற்கு ஏற்ற பதிவிரதை கிடைக்கா விட்டால் கூறாமல் சந்நியாசம் கொள் என்று அன்றே விவாகரத்து பற்றி பாடியிருக்கிறார் ஔவையார்.

இதற்கெல்லாம் காரணம் என்ன? ஒருவன் வாழ்வதும் மற்றொருவன் வீழ்வதும் எதனால்? ஊழ், விதி, முன்வினை என்றெல்லாம் சொல்கின்றார்களே! அவைகளினாலா? வள்ளுவர் என்ன சொல்கின்றார்?
"ஊழிற் பெருவலி யாவுள மற்றொன்று
சூழினும் தான்முந் துறும்." அதாவது, ஊழ்வினையைக் காட்டிலும் வலிமை மிக்கது எது? எப்படிச் சென்றாலும் அது தன்னுடைய தன்மையைக் காட்டி விடும். விதியின் பயனை அனுபவித்தே தீர வேண்டும் என்கின்றார். சிலப்பதிகாரத்தை எடுத்துக் கொள்ளுங்கள். அதை எழுதிய இளங்கோவடிகள் சமணர் என்று கருதப் படுகிறவர் (சைவர் என்று தமிழாராய்ச்சியாளர்கள் கூறுகிறார்கள்). அவரும் முற்பிறப்பில் கோவலன் செய்த பிழையால் மறுபிறப்பில் அவன் துன்புற்றதைக் கூறுகிறார். பொதுவாகவே எல்லாரும் ஒப்புக் கொள்வது என்னவென்றால் செய்கின்ற நன்மை தீமைகளுக்கு ஏற்ற பலன் உண்டு என்று.

பாழ் வாழ்வு எனும் இப்படு மாயையிலே
வீழ்வாய் என என்னை விதித்தனையே
தாழ்வானவை செய்தன தாம் உளவோ
வாழ்வாய் இனி நீ மயில் வாகனனே

இதைத்தான் அருணகிரியாரும் முருகனிடம் கேட்கிறார். "அப்பா முருகா! பாழான இந்த வாழ்வு எனப்படும் மாயையில் என்னை வீழ்ச்சியுறும் வகையில் இட்டாயே! ஏன்? தாழ்வானவை என்று அறிஞர் பெருமக்களால் அறியப்படும் தீமைகளை நான் புரிந்தேனா? என்னைக் காப்பாற்றிய தெய்வமே! நீ நன்றாக இருப்பாய்! காரணத்தைக் கூறிவிடு!" என்று இறைஞ்சுகிறார் அருணகிரி.

பொதுவாக நாம் பேச்சு வழக்கில் ஒருவரிடம் கேட்கும் பொழுது, "அப்பா! நீ நன்றாக இருப்பாய்! உண்மையைச் சொல்லி விடு." என்று கேட்போம். அதையே கவிதை நடையிலும் பயன்படுத்தி செய்யுளை முடிக்கும் பொழுது "வாழ்வாய் இனி நீ மயில் வாகனனே!" என்று கூறுகிறார். எந்த வினைகளிலிருந்தும் காப்பாற்ற வல்லவன் இறைவன் என்பதால் அவனிடமே காரணத்தைக் கேட்கிறார் அருணகிரி.

பக்தியுடன்,
கோ.இராகவன்