சேற்றைக் கழுவியவன்

பேற்றைத் தவம் சற்றுமில்லாத என்னை ப்ரபஞ்சமெனும்
சேற்றைக் கழிய வழி விட்டவா செஞ்சாடாவி மேல்
ஆற்றைப் பணியை யிதழியை தும்பையை அம்புலியின்
கீற்றைப் புணைந்த பெருமான் குமாரன் க்ருபாகரனே

வாழ்க்கையில் இறைவனைச் சரணடைவதன் தத்துவத்தை மிகவும் அழகாக விளக்கும் பாடல் இது. துன்பம் வரும் வேளையிலெல்லாம் இந்தப் பாடலை தொடர்ந்து முணுமுணுக்க துன்பம் மறைந்து இன்பம் தெரியும்.

இந்த உலகத்தில் நாம் பிறப்பே துன்பமயமானது. மூடிய அறையில் காற்றில்லாமல் ஒன்பது மாதங்கள் இருக்கிறோம். பிறக்கும் பொழுதும் நெருக்கிக் கொண்டு பிறக்கிறோம். முதற் கோணல் முற்றும் கோணலாகி விடக் கூடாதே!

பிறந்து விட்டோம். பிரச்சனைகள் பல. கீழே விழுந்தால் ஒட்டிக் கொள்ளும் சேறு போல துன்பங்கள் நம்மைப் பற்றிக் கொண்டிருக்கின்றன. அருணகிரி சொல்கிறார்," முருகா! சேற்றைக் கழுவ நீர் வேண்டும். பிறவித் துன்பங்களைக் கழுவ நீர் வேண்டும்."

வங்கியில் பணம் வைத்திருந்தால்தான் வட்டி கிடைக்கும். பணம் இல்லாவிட்டால் வட்டி கிடைக்குமா? அது போல நல்ல தவம் செய்திருந்தால்தான் பிறவித் துன்பம் போகும்.

எதற்கும் தவம் செய்திருக்க வேண்டும். நல்ல தாய் வயிற்றில் பிறப்பதற்கும், நல்ல தந்தையின் அரவணைப்பிற்கும், நல்ல கல்விச் செல்வம் பெருவதற்கும் தவம் செய்திருக்க வேண்டும். ஔவையாரும் "அரிது அரிது ஞானமும் கல்வியும் நயத்தல் அரிது" என்கிறார்.

தவம் என்றால் என்ன? மூச்சடக்கி பேச்சடக்கி புலன்களையெல்லாம் அடக்கி மூலையில் உட்கார்ந்திருப்பதா? இல்லை. நல்ல எண்ணெங்களை வளர்த்தலும் நல்ல செயல்களைச் செய்தலும். போகிற வழியில் கிடக்கும் கல்லை விலக்கி வைப்பது கூட ஒரு வகையில் தவமே. அடுத்தவருக்கு நன்மை செய்யும் எந்தச் செயலும் தவமே.

அப்படி எந்தத் தவமும் செய்திராமல் பிறவித் துன்பத்தில் உழன்றவர் அருணகிரி. இருந்தும் அவருக்கு கருணை காட்டினான் கந்தன். அதைத்தான் முதலிரண்டு வரிகளில் சொல்கிறார். "பேற்றைத் தவம் சற்றும் இல்லாத என்னைப் ப்ரபஞ்சமெனும் சேற்றைக் கழிய வழி விட்டவா!"

அடுத்த இரண்டு வரிகளில் கந்தனின் தந்தையின் பெருமையைச் சொல்லி அதன் மூலம் முருகனின் அருமையை ஊட்டுகிறார்.

ஆற்றைப் - கங்கை ஆற்றை
பணியை - அரவத்தை (பாம்பை)
இதழியை - கொன்றை மலரை
தும்பையை - வெண்ணிற தும்பை மலரை
அம்புலியின் கீற்றை - அழகான நிலவின் பிறையைப்
புனைந்த பெருமான் - திருமுடியின் சூடிக் கொண்டிருக்கின்ற பெருமான் குமாரன் கிருபாகரனே!

ஈசனின் திருமுடியில் நிறைந்திருக்கும் மங்கை கங்கை. கங்கை நமது பாவங்களைப் போக்கும் பண்புடையது. அந்த முடியிலேயே பாம்பையும் சூடிக் கொண்டிருக்கிறார் பெருங்கருணையோடு. அனைவரும் அழகிய பொருட்களைச் சூடிக் கொண்டிருக்க பாம்பைச் சூடியது ஏன்? தான் அனைவருக்கும் பொது என்று சொல்லத்தான்.

ஆகையால்தான் பாம்பைச் சூடிய முடியிலே செந்நிறக் கொன்றையையும் வெண்ணிறத் தும்பையையும் சூடிக் கொண்டிருக்கிறார். கொன்றை என்றால் இன்று பலருக்குத் தெரியாது. குல்மொஹர் என்றால் தெரியும். உள்ளம் தும்பையைப் போல வெண்மை. பண்போ கொன்றையைய் போல செம்மை.

அம்புலியின் கீற்றையும் முடியில் சுமந்து கொண்டிருக்கும் இறைவனாரின் திருக்குமரனாகிய கிருபாகரன் முருகன் நமது பிறவிப் பிணி தீர்த்து அருளுடன் வாழ வைப்பான்.

அன்புடன்,
கோ.இராகவன்