பட்டு பட்டு பட்டு பட்டு

கந்தரலங்காரத்திலுள்ள கவித்துவமான பாடல்களில் இதுவும் ஒன்று என்றால் மிகையாகாது. அழிவது என்பதே துன்பமானாது. இதில் இன்பமான அழிவுகளைப் பட்டியலிடுகிறார் அருணகிரி.

சேல் பட்டு அழிந்தது செந்தூர் வயற்பொழில் தேங்கடம்பின்
மால் பட்டு அழிந்தது பூங்கொடியார் மனம் மாமயிலோன்
வேல் பட்டு அழிந்தது வேலையும் சூரனும் வெற்பும் அவன்
கால் பட்டு அழிந்தது இங்கென் தலைமேல் ஐயன் கையெழுத்தே

திருச்செந்தூர் நீர்வளம் நிரம்பிய ஊர். அதிலும் மாதம் மும்மாரி பெய்த காலத்தில் மிகவும் செழிப்பாக இருந்திருக்கும்.

பகழிக்கூத்தர் பாடுகிறார் திருச்செந்தூர் பிள்ளைத் தமிழ். அதில் "பாம்பால் உததி தனைக் கடைந்து" என்ற பாடலில் இப்படிப் புகழ்கிறார்.
"முகையுடைக்கும் பூம்பா சடைப் பங்கயத் தடத்தில்
புனிற்றுக் கவரி முலை நெறித்துப் பொழியும் அமுதந்தனை
பேட்டெகினம் புனலைப் பிரித்துத் தீம்பால் பருகும் திருச்செந்தூர்"

சுருக்கமாகச் சொல்கிறேன். மொட்டவிழும் தாமரைப் பூவோடையில் கன்று ஈன்ற எருமை இறங்கி உழப்புகையில், அதன் மடியை விரால் மீன் இடிக்க, பாலெல்லாம் தண்ணீரில் சொரிந்தது. அப்பொழுது மலர்களின் மேல் அமர்ந்துள்ள அன்னப் பறவைகள் தண்ணீரில் இறங்கி அந்தப் பாலை மட்டும் பிரித்துக் குடித்ததாம். என்ன அழகான கற்பனை.

அதே போன்ற ஒரு காட்சியைத்தான் அருணகிரியும் காட்டுகிறார். ஏற்கனவே அழகான அழிவுகளை அருணகிரி இந்தப் பாட்டில் சொல்கிறார் என்று சொன்னேன். அதை விளக்குகிறேன்.

சேல் பட்டு அழிந்தது செந்தூர் வயற் பொழில் - சேல் என்றால் மீன். திருச்செந்தூரில் வயல்கள் நிறைய உண்டு. அந்த வயல்களில் நீர்பாயும் வாய்க்கால்களில் மீன்கள் நிறைய உண்டு. இந்த மீன்கள் வாய்க்காலைத் தாண்டி வயலுக்குள்ளும் நுழைந்து துள்ளும். அப்படித் துள்ளும் பொழுது வயலிலிருந்த பயிர்கள் சிறிது அழிந்தனவாம்.

தேங்கடம்பின் மால் பட்டு அழிந்தது பூங்கொடியார் மனம் - மால் என்றால் விருப்பம். ஆசை வேறு. விருப்பம் வேறு. விருப்பம் என்பது துன்பம் தராதது. ஆனால் இன்றைக்கு இரண்டும் ஒரே பொருளில் வழங்கப்படுகின்றன. "மாலாசை கோவம் ஓயாதே நாளும்" என்று திருப்புகழில் பாடுகிறார் அருணகிரி.

மால் என்றால் விருப்பம். யாருக்கு விருப்பம். பூங்கொடியாருக்கு விருப்பம். எதன் மேல்? தேங்கடம்பின் மேல். திருச்செந்தூர் நாயகன் கந்த வேலவன் சூடிக் கொண்டிருக்கும் கடம்ப மாலையின் மேல் பெண்களுக்கு விருப்பம் உண்டானதாம். அந்த விருப்பத்தால் நொந்ததாம் பெண்களின் மனம்.

மாமயிலோன் வேல் பட்டு அழிந்தது வேலையும் சூரனும் வெற்பும் - வெற்பு என்றால் சிறிய குன்று. சூர் என்றால் துன்பம். வேலை என்றால் கடல். பழைய தமிழ்ச் சொற்கள் இவை. நினைவிற் கொள்க. கிரவுஞ்ச மலையைத் தூளாக்கினார் வேற்படையால். இதை "வெற்பு நொறுங்கிப் பொடிப்பொடியானது வேலவா" என்று பாடியிருக்கிறார் பாரதியார்.

சூர் என்றால் துன்பம். துன்பத்தைத் தீர்க்க வல்லது ஞானம். வேல் ஞானத்தின் வடிவம். ஆகையால் முருகனின் திருக்கைவேல் நமது துன்பங்களையெல்லாம் தீர்க்கும்.

வேலை என்றால் கடல். முருகனோடு பொருத முடியாமல் கடலுக்குள் ஒழிந்தான் சூரன். அப்பொழுது வேற்படையைச் செலுத்தி கடலை வற்றச் செய்தார் மயிலேறும் ஐயன்.

அவன் கால் பட்டு அழிந்தது இங்கென் தலை மேல் ஐயன் கையெழுத்தே - பிரமன் கையெழுத்துப் போட்டு அனுப்பிய நமது வாழ்வில் இன்பமும் துன்பமும் அலைக்களிக்கின்றன. "திமிர உததி அனைய ஜனனம்" என்கிறார் திருப்புகழில். குமுறும் கடலைப் போன்ற பிறப்பு என்பது அதன் பொருள்.

அந்தப் பிறவிப் பிணி பிரமன் கையெழுத்தால் வருவது. முருகனைச் சரணடைந்து அவன் திருவடிகளை வணங்க, பிரமனின் கையெழுத்து செல்லாமல் போய் விடும். ஒரு அதிகாரி தண்டிக்கிறார். மேலதிகாரியிடம் போய் முறையிட்டால் அவர் மன்னிக்க முடியுமல்லவா. அப்படித்தன் இதுவும். முருகனை அண்டியவர்களைத் துன்பம் அண்டுவதேயில்லை. துன்பத்திற்குத் துன்பம் கிடைப்பது முருகனடியவர்களிடத்தில்தான். ஆகையால் பன்னிருகை வேலவனை தமிழால் துதித்து வாழ்வு பெற வேண்டும்.

அன்புடன்,
கோ.இராகவன்